เราก็จะบาปไปด้วยกันนะคะ.... -/\-
" เราไม่ควรทำแบบนี้... "
หญิงสาวหน้าสวยเอ่ยขึ้น เหลือบไปมองคู่นอนที่กำลังเล่นปอยผมเธออยู่ 'โรเซ่'มองท่าทางของคนโตกว่าที่ยังแสดงสีหน้าปกติ ไม่ได้สะทกสะท้านต่อคำพูดของเธอเลยสักนิด
" นี่คุณ อุ๊บ---- "
'ลลิซ'โน้มตัวเข้าจูบปากคนอายุน้อยกว่าอย่างไม่ลังเลก่อนหล่อนจะเอ่ยอะไร โรเซ่ขัดขืนเล็กน้อย แต่จูบที่เร่าร้อนของลลิซมันทำให้โรเซ่เผลอตัวตอบรับกลับไป อย่างปฏิเสธไม่ได้
" ฉันรู้ว่าคุณชอบ "
ลลิซยกยิ้มร้าย มองดูใบหน้าแดงกล่ำของคนในอ้อมกอด โรเซ่เองก็พูดไม่ออก เธอทำได้แค่หลบสายตาคมนั่นเท่านั้น ในหัวก็มีเรื่องให้คิดมากมาย
" อย่าทำหน้าอมทุกข์อย่างงั้นสิ "
ลลิซจับหน้าคนสวยให้หันมาสบตาตัวเอง แล้วใช้มือจัดการรวบผมโรเซ่ที่เกะกะคอสวย ยื่นหน้าไปซุกไซ้ดมกลิ่นหอม พร้อมกับพรมจูบสร้างรอยรักสีแดงช้ำไว้ที่คอขาวของโรเซ่
ลลิซขึ้นคร่อมร่างเพียว ปากก็ดูดดุนยอดอก ขบกัดอย่างหยอกล้อเพิ่มความเสียวสะท้านให้คนอายุน้อยกว่าได้ใจหายเล่น มือหนาก็ลูบไล้ทำหน้าที่ปรนเปรอช่องทางรักที่เปียกแฉะของโรเซ่
" อื๊ออ~ "
โรเซ่กัดขอบปากตัวเองแน่น พยายามข่มเสียงหน้าอายของตัวเองเอาไว้ สายตาลลิซที่เหลือบมองใบหน้าที่พยายามจะเก็บความเสียวของตัวเองเอาไว้
ช่างหน้าเอ็นดูสะจริง
เรียวนิ้วของลลิซชักเข้าชักออกอย่างไว เร่งความเร็วเรื่อยๆจนคนถูกกระทำแอ่นตัวดิ้นไปมา
" อ๊ะะ! อื๊อออ "
โรเซ่ครางเสียงสูง เธอลืมตัวไปเลยว่าเผลอร้องเสียงน่าอายออกมาแล้ว ถึงแม้จะเป็นเสียงที่ทำให้ลลิซพอใจมากๆก็ตาม และยิ่งทำให้โรเซ่ร้องออกมาได้หละก็ แค่นี้ลลิซก็ชอบใจใหญ่แล้ว
" อะะ อ๊าา พะ พอแล้ว แฮ่กๆ พออ~ อื๊อออ "
โรเซ่ตัวหงิกงอไปมา ตัวเกร็งสั่นเทิ้มเพราะถึงจุดสุดยอดแล้ว ลลิซรีบเข้าไปจูบปากโรเซ่เบาๆ จูบที่เชิงปลอบใจนั้น บ่งบอกความพึงพอใจที่ลลิซได้มอบให้โรเซ่ทั้งหมด
" แฮ่กๆ... "
คนอายุน้อยหอบใจแรงรดต้นคอลลิซ ลลิซจุมพิตไปที่หน้าผากโรเซ่เบาอย่างเอ็นดู ก่อนจะกระชับกอดให้โรเซ่นอนกอดเธอได้สะดวกๆ
__________
โรเซ่ลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับแดดยามเช้าที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างเปิดกว้าง มองหาคนที่นอนข้างๆ ซึ่งไม่มีใครอยู่แล้ว แต่พอเห็นอย่างนั้น
โรเซ่กลับไม่ได้รู้สึกแปลกใจเลยสักนิด
โรเซ่จัดแจงใส่เสื้อตัวเองให้เรียบร้อยเพราะเมื่อคืนเธอนอนเปลือยเปล่าทั้งคืนแน่ๆ แต่พอส่องกระจก เธอก็เห็นรอยแดงช้ำที่คอ ซึ่งไม่ต้องสงสัยเลยสักนิดว่าใครทำ
โรเซ่เดินลงมาจากห้องตัวเอง เดินตรงไปชั้นล่างของบ้านก็พบลลิซและ... 'ฮันบิน'เขาเป็นพ่อของเธอเองและลลิซ...
ก็เป็นแฟนของพ่อนั่นแหละ....
" อ้าว ตื่นแล้วเหรอลูก "
ฮันบินหันมาทักลูกสาวตัวเองที่เพิ่งจะเดินลงมาจากบันได ลลิซหันตามมามองก็ส่งยิ้มบางๆมาให้
" ค่ะ... "
โรเซ่ค่อยๆย่างก้าวอย่างช้าๆตรงไปที่เก้าอี้นั่งของตัวเอง ลลิซยกอาหารมาจัดแจงวางเรียงรายอยู่เต็มโต๊ะจนเสร็จ แล้วจึงนั่งลงร่วมโต๊ะนั่งทานอาหารพร้อมกัน
" ทำงานกะกลางคืน เหนื่อยหน่อยนะคะที่รัก "
ลลิซหันไปพูดกับฮันบิน เธอยื่นมือไปจับมือฮันบินเบาๆเป็นเชิงให้กำลังใจ มีเพียงโรเซ่ที่ลอบมองแบบเงียบๆอยู่
" หึ.. เหนื่อยไม่เท่าไรหรอก แค่ได้มาเห็นหน้าคุณกับลูก แค่นี้ผมก็หายเหนื่อยแล้ว ฮ่าๆๆ "
ฮันบินพูดติดตลก สลับมองลลิซและโรเซ่ไปมา ก่อนจะหันมาสนใจอาหารบนโต๊ะต่อ
" คุณเองก็ควรทานเยอะๆนะ จะได้... มีแรง หายเหนื่อย.. "
ลลิซหันกลับมาพูดกับโรเซ่ คนอายุน้อยได้แต่พยักหน้าหงึกแต่ไม่กล้าสบตาโดยตรง คำพูดกำกวมของลลิซทำโรเซ่วางตัวไม่ถูก
ยิ่งโรเซ่เห็นหน้าพ่อตัวเอง
เธอยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก
มีแต่ความรู้สึกผิดจุกเต็มอกไปหมด....
โรเซ่ทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงหนาตัวเอง นึกถึงเรื่องราวที่ตัวเองทำลงไป นึกโกรธที่เธอปฏิเสธอะไรลลิซไม่ได้เลย เรื่องแบบนี้ ทั้งเธอและลลิซทำด้วยกันมาตั้งแต่นานแล้ง ถึงแม้ลลิซจะเป็นแค่แม่เลี้ยงของเธอก็ตาม แต่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนพ่อ.... ก็รู้สึกบาปเต็มกลืน
โรเซ่มีอะไรกับแฟนพ่อตัวเอง...
นี้มันเรื่องบ้าชัดๆ
โรเซ่ปล่อยตัวนอนแผ่หลาไปกับเตียง พลันหูก็ได้ยินเสียงแว่วๆมาจากข้างห้อง เป็นเสียงอู้อี้ฟังไม่ได้ศัพท์ แต่โรเซ่ก็พอรับรู้ได้ว่ามันคือเสียงอะไร
ก็คงจะเป็นเสียงพ่อของเธอกับแม่เลี้ยงตัวดี
กำลังระเลิงรักกันอยู่หนะสิ.....
อารมณ์ขุ่นเคืองของโรเซ่จู่ๆก็มีขึ้นมาโดยเจ้าตัวไม่รู้ตัว มือเล็กควานหาหมอนไปใหญ่มาอุดหูไว้ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น...
" อื๊ออ... "
โรเซ่บิดตัวขยับตื่น หลังจากผลอยหลับไปตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ แต่แล้วความรู้สึกแปลกๆ เหมือนเป็นสัมผัสที่ปลุกให้เธอตื่น มันเป็นเป็นความรู้สึกและสัมผัสที่คุ้นเคยมากๆ
" คะ..คุณ?!? "
โรเซ่ตกใจกับภาพตรงหน้าจนตื่นเต็มตา แม่เลี้ยงตัวดีกำลังใช้ลิ้นร้อนสัมผัสเลียช่องทางรักขอเธออยู่ แต่โรเซ่ก็หนีไม่พ้น ลลิซลากข้างโรเซ่แล้วใช้แรงกดไม่ให้โรเซ่ขยับหนีไปไหนได้
" นะ นี่... อ๊าาา! "
โรเซ่จิกมือไว้กับเตียงแน่น เผลอส่งเสียงน่าเกลียดออกมาอย่างบังคับไม่ได้ เอวก็เผลอแอ่นรับสัมผัสจากปากร้อนที่ดูดดื่มของเหลวจากช่องทางสีหวานราวกับดื่มน้ำหวานก็ไม่ปรานของโรเซ่อยู่
" คะคุณ.. อ๊าาา อื๊ออ!!!! ฮรึก อืออ... "
โรเซ่หมดแรงข้าวต้ม ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากหลังจากสำเร็จความใคร่แล้ว ลลิซยืนมองร่างสวยที่นอนแผ่อยู่บนเตียงใหญ่ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฎขึ้นอีกครั้ง
" อย่าห่วงคุณพ่อเลย... รายนั้น หลับไปแล้ว "
ลลิซกระซิบข้างหูโรเซ่ คนอายุน้อยกว่าเริ่มรวบรวมแรงดันตัวเองลุกขึ้น ขยับเสื้อผ้าให้กลับไปเป็นเหมือนเดิม ในใจก็อยากจะต่อว่าแม่เลี้ยงเจ้าเล่ห์ของตัวเองสะเหลือเกิน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
เสียงเคาะประตูเรียกดึงดูดความสนใจทั้งลลิซและโรเซ่ ทั้งคู่ต่างมองไปที่ประตูพร้อมกัน
" โรเซ่! หนูหลับอยู่รึเปล่าลูก! ลลิซอยู่ในนั้นรึเปล่า... พ่อจะเข้าไปนะ "
ไม่ทันที่ใครจะขานตอบ ฮันบินก็เปิดประตูเข้ามาเสียแล้ว ลลิซและโรเซ่ต่างมองนิ่ง ฮันบินมีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ทั้งคู่
" มี... อะไรกันเหรอ? "
ฮันบินเอ่ยถามทั้งคู่
" อ๋อ ลิซเขามาดูคุณโรเซ่หนะค่ะ เหมือนคุณเขาจะไม่สบาย "
ลลิซพูด
" แล้ว.. เป็นไงบ้างหละ? "
ฮันบินหันมาถามลูกสาวตัวเองอย่างตกใจ โรเซ่ส่ายหน้ายิ้มเจื่อนๆให้เบาๆ มือก็ทำท่ากุมท้อง
" คุณคงต้องนอนพักผ่อนนะ "
ลลิซเอ่ยขึ้นกับโรเซ่ ก่อนจะควงแขนฮันบิน เตรียมจะเดินออกไป
" เดี๋ยวค่ะ คุณพ่อ!! "
โรเซ่ตะโกนไล่หลังไป ในหัวก็เริ่มสับสนแล้วคิดหนัก
" อะไรเหรอลูก? "
ฮันบินมองลูกสาวตัวเองอย่างเป็นห่วง ลลิซจ้องหน้าโรเซ่นิ่ง ไม่เอ่ยพูดอะไร
" คือ... "
" คะ... คือคุณพ่อเองก็.... พักผ่อนให้เพียงพอด้วยนะคะ "
ฮันบินยิ้มกว้างพยักหน้าหงึกๆให้ลูกสาวตัวเอง ก่อนจะเดินออกไปพร้อมลลิซ ในใจโรเซ่ทั้งหงุดหงุดและต่อว่าตัวเอง เธออยากจะบอกความจริงทั้งหมด แต่เธอก็ปากหนักเกินไป
เอาอีกแล้ว.... เป็นอย่างนี้ทุกที
โรเซ่อยากจะสารภาพบาปต่อพ่อเหลือเกิน
....แต่เธอก็ไม่มีความกล้าเลยสักนิด
โรเซ่ผู้ตกเป็นเหยื่อรักของแม่เลี้ยงลลิซ
END
----- 5555555555555555555555555555555555+ //ตาเหลือกหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง***
เราจะบาปให้ถึงที่สุดค่ะ!!!
เราจะบาปให้ถึงที่สุดค่ะ!!!
ขาเราก้าวลงนา-รกไปพร้อมๆกันข้างนึงแล้วนะ อี๋ฮิ อี๋ฮิ อีฮิๆๆๆๆๆ
(โปรดรู้ไว้ : ว่าถ้าไรท์บาปหนัก //คนอ่านคือบาปหนักกว่าเด้อ 555 )
เจอกันเมื่อหลุมนี่เปิดอีกครั้งนะคะซิสสส~ ♡
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น