#อัลฟ่าลิxซู
เสียงกึกๆดังมาจากหลังประตูหรูอีกห้องที่อยู่ภายในห้องนอนของอลิซ กลิ่นหอมแปลกพิลึกฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ อลิซอยากจะออกจากห้องนี้เต็มทนแต่ขาเจ้ากรรมกลับไม่ก้าวขยับเลยสักนิด
" ฮึก ฮือ หนูไม่ไหวแล้ว... "
เสียงเล็กสะอื้นพูดอย่างแผ่วเบา ยิ่งทำให้อารมณ์ของอลิซแตกกระเจิง มือข้างที่จับโทรศัพท์พยายามพิมพ์ส่งข้อความให้คนข้างในห้องอ่าน แม้ทุกข้อความจะถูกอ่านแล้ว แต่ไม่มีการตอบกลับมาเลย
อลิซพยายามคุมสติตัวเองอย่างมากที่สุด เธอสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด กลิ่นหอมทำบรรยากาศภายในห้องอึดอัดอย่างเห็นได้ชัด อลิซตั้งใจแน่วแน่ว่าจะออกจากห้องนี้ให้ไวที่สุด เธอแข็งใจคุมสติตัวเองเอาไว้ เดินย่างก้าวหวังจะออกจากบริเวณนั้นให้ไว
แค่เอื้อมมืออลิซก็จะถึงประตูอยู่แล้ว แต่กลิ่นมันยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆจนอลิซอดหันกลับไปมองประตูห้องของจีซูไม่ได้ เท้าของเธอหนักอึ้งเกินจะก้าวหนี แต่ในทางกลับกันถ้าเธอเลือกไปประตูห้องจีซู เธอก็คงจะกระโจนไปเลยก็ได้
" ก๊อกๆๆ ! "
" คุณอลิซครับ ผมเอายามาแล้ว! "
เสียงคุ้นหูของบ๊อบบี้ที่เรียกเข้ามาเหมือนจะดึงสติอลิซให้กลับมาได้ เธอรีบหันขวับกลับมามองลูกบิดประตูตรงหน้า เธอกำลังต่อสู้กับความรู้สึกหื่นกระหายของตัวเอง สายตาที่การมองเห็นพร่ามัวไปหมด เหงื่อหลายหยดที่ผุดขึ้นมาจนชุ่มไปทั้งใบหน้าและภายใต้ชุดนอน ร่างกายที่กำลังตอบสนองกลับกลิ่นยั่วยวนกำลังทำอลิซบ้าคลั่ง มือเรียวที่เปียกเหงื่อคว้าจับลูกบิดอย่างยากลำบาก
" เหนื่อยจังเล...ย ใครก็ได้...ฮึก ช่วยด้วย "
อลิซกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ เธอหันกลับไปที่ประตูบานนั้น เพียงแค่ได้ยินเสียงแหบเล็กของคนภายหลังประตูนั้น เธอเดินตรงดิ่งไปอย่างไม่สนรอบข้าง ไม่สนว่าบ๊อบบี้จะตะโกนเรียกเธอดังเพียงใด อลิซตัดสินใจเปิดประตูเจ้าปัญหานั่น กลิ่นของจีซู กลิ่นของโอเมก้าที่กำลังฮีล เหมือนโถมเข้าหาเธออย่างจัง คนตัวเล็กนั่งตัวสั่นเทิ้ม เงยหน้ามองมาที่อลิซด้วยใบหน้าและดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา จีซูที่กำลังสับสนและกลัวจับใจกลับความรู้สึกที่เธอไม่เคยเป็น เสื้อผ้าบนตัวที่หลุดลุ่ย ทำอลิซยืนแทบไม่อยู่ มือถือที่อลิซให้บ๊อบบี้หามาให้ วางอยู่ข้างๆตัวคนตัวเล็ก หน้าจอยังเปิดค้างที่แชทของเธออยู่
" เธอ... "
" ทำไม ฮือ ทำ...ไม หนูถึงเป็นแบบนี้ ฮึก ฮืออ "
อลิซไม่รู้ว่าตอบยังไง มือเล็กของจีซูจับเข้าที่ขากางเกงของอลิซ สายตาเว้าวอนที่ส่งมายิ่งทำให้หัวของอลิซตื้อไปหมด
อลิซทนไม่ไหวอีกแล้ว
ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็กออกมาที่เตียงตัวเองอย่างง่ายดาย เธอวางจีซูลงเตียงปุ๊บเธอก็ขึ้นคร่อมทันที คนตัวเล็กที่ไม่เข้าใจว่าคนที่อยู่บนตัวตัวเองกำลังจะทำอะไร เธอเองก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน ภายในร่างกายรุ่มร้อนไปหมด มือเล็กจับรั้งคนตัวสูงลงแนบชิดกาย อลิซซุกไซร้ที่คอขาวเนียนของจีซู อดจะสร้างรอยแดงช้ำที่คอของคนตัวเล็กไม่ได้ จมูกซุกซนสูดดมกลิ่นกายกลิ่นฮีลของคนตัวเล็กไปทั่วเนินอก ค่อยๆเลื่อนขึ้นมาที่แก้ม ก่อนที่ปากหนาอิ่มจะประทับจูบลงที่ปากบางสวย
จีซูแม้จะดูเงอะงะ แต่ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรกับอลิซเลย ลิ้นร้อนสอดแทรกเจ้าไปภายในโพรงปากร้อนของคนตัวเล็ก ทั้งกดหนัก ทั้งกัดริมฝีปากล่างอย่างแผ่วเบา ก่อนจะกดจูบลงไปอีก เสียงหายใจหอบถี่ทั้งคู่ดังถี่ขึ้น จีซูที่ต้องการอลิซมาก อลิซเองก็แทบจะทนสอดเข้าใส่ไปในร่างกายจีซูไม่ไหว
อลิซถอดเสื้อของจีซูอย่างไว อกเต่งตึงของจีซูปรากฎต่อหน้าอลิซ เธอมองไปที่ใบหน้าเคลิ้บเคลิ้มของจีซู ปากที่ถูกบดขยี้จนแดง ยอดกอกที่ตั้งสู้สายตาอลิซ ผิวเรียบเนียนขาวกำลังเชิญชวนให้อลิซอดสร้างรอยแดงและสูดดมฟัดเหวี่ยงให้สาแก่ใจ
แต่แล้ว....
อลิซรีบลงขึ้นอย่างแข็งใจ หัวใจที่เต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมากอยู่แล้ว เธอคว้าชุดนอนมาปกคลุมร่างกายตัวเองไว้ ก่อนจะดึงผ้าห่มหนานุ่มของตัวเองมาปิดร่างเล็กที่กำลังขยับดิ้นไปมาบนที่นอนช้าๆอย่างไม่ได้สติ ก่อนจะรีบฝืนใจเดินออกมาจากห้องอย่างไว
อลิซจะไม่ทำแบบนี้กับใครอีกเด็ดขาด
" อย่าเพิ่งเข้าไป... "
อลิซเปิดประตูอกมาอย่างไว พูดกับบ๊อบบี้ที่กำลังยืนทำหน้างงงันอยู่แล้วก็รีบเดินออกไปเลย บ๊อบบี้ที่ยืนไม่รู้จะทำอะไร ก็ได้แต่ทำตามคำสั่งของอลิซ เค้าพอจะเข้าใจเหตุการณ์อยู่ว่ามันเกิดอะไรขึ้น กลิ่นฮีลของโอเมก้าที่เค้าพอรับรู้ได้ เพียงแต่จะรับกลิ่นได้ไม่เท่าอัลฟ่าแค่นั้น แม้จะไม่รู้ว่าภายในห้องของเจ้านายจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
แต่จากสีหน้าของอลิซเมื่อกี้บ่งบอกอย่างชัดเจนว่ากำลังต่อสู้กับสัญชาตญาณของตัวเองมาอย่างหนักแค่ไหน...
